Koffiestop en vuurwerk

Een dorpje van nog geen 1000 inwoners, ons verblijf bijna aan de bosrand. Maar wat een vuurwerk. Dat hadden we niet verwacht. Overdag was het relatief rustig, om een uur of zes in de avond ging het hier toch echt los. Van die harde dreunen, waarbij je je afvraagt: “is dit vuurwerk, of is er iets anders aan de hand?”

De luiken van de paardenstallen werden gesloten, het licht in de stallen heeft de hele nacht gebrand.  Na geknal om 00.00 uur, met zo hier en daar mooi siervuurwerk, keerde de rust snel terug in het dorp. 

Overdag hebben we geprofiteerd van het droge weer. Bijna geen wind en allesbehalve koud. Wandelschoenen aan, paraplu mee, je weet tenslotte maar nooit en op naar de stad Lauenburg. Het wandelpad naar Lauenburg loopt deels langs de oever van de Elbe, maar dat stond door de overvloedige regenval onder water. De alternatieve route ging door natuurgebied Hohes Elbufer en op een smal pad 30 meter boven de Elbe.

In Lauenburg stond een koffiestop gepland bij de Elbterrasse. Vooraf gecontroleerd op de openingstijden, want in deze periode is het geen vanzelfsprekendheid dat alle horeca overal open is. Het uitzicht van dit etablissement is geweldig, helaas was dat ook het enige. De grote zaal met keurig gedekte tafels oogde kil en niet uitnodigend. Er zaten geen andere gasten. We konden koffie krijgen, maar verder niks. Keuken pas vanaf 17.00 uur, zelfs geen kleine kaart met lunchgerechten. De koffie/thee werd liefdeloos geserveerd, en op dat moment stapte een oudere echtpaar binnen. Er was een tafel gereserveerd voor 12.30 voor een etentje. René en ik keken elkaar aan, eten???

De serveerster hielp het echtpaar snel uit hun droom, pas vanaf 17.00 uur ging de keuken open. Vrouw boos natuurlijk, dat hadden ze ook wel kunnen vertellen toen ze telefonisch reserveerden. Ze waren speciaal uit een stad 20 km verderop gekomen. Uiteindelijk kregen ze koffie van de zaak, maar dat maakt het dan ook niet meer goed.

Verbaasd over deze gang van zaken, verlieten we na de koffie het restaurant, om terug te wandelen naar ons huisje.