Miniatur Wunderland

Veel te laat met kaartjes kopen was er niet veel keus tijdens onze vakantie. Alleen voor tweede kerstdag om 9 uur ‘s morgens konden we nog binnen. Dus togen we in alle vroegte weer richting Hamburg. Inmiddels wijzer geworden stapten nu wel op het juiste station over, om de U3 naar Baumwall te nemen. Het was zowaar een droge dag, het zag er veelbelovend uit. Daardoor waren we ook de paraplu’s vergeten , die lagen nog in de auto.

Dachten we de enigen te zijn die op deze feestdag zo vroeg op waren om naar Miniatur Wunderland te gaan, dan kwamen we bedrogen uit. Een gemêleerd gezelschap dromde samen voor het gebouw. Eenmaal binnen ging het vlot, met onze kaartjes mochten we door de roze poort naar binnen.  Jas inleveren bij de garderobe, of in in een kluisje proppen, het kon allemaal.  Nog een trap op en je waant je op de set van de “Grote Kleine Treinencompetitie”, alleen dan een veelvoud ervan.  

Reis om de wereld in een ochtend, er is veel te zien en te genieten. Via een een door glas omgeven loopbrug, hoog boven het water, wandelde je naar een ander gebouw, waar naast de modelwereld ook een expositie was over 20 jaar Miniatur Wunderland. Enigszins vermoeid van het geslenter stonden we een paar uur later weer buiten.

Van het mooie weer was niks over, het begon zachtjes te regenen. Het kattencafé dat ik op internet had gezien was niet ver weg, dus besloten we daar koffie te gaan drinken. Al snel ging de miezerregen over in stortbuien en we sprintten van de ene overkapping naar de andere. De “Katzentempel” werd ons toevluchtsoord, eenmaal binnen kwam de regen met bakken naar beneden. Vanwege mijn kattenallergie zou het bezoekje niet lang kunnen duren, maar ik genoot van de katten om ons heen. Na de koffie en de wolkbreuk waagden we ons weer buiten. We wandelden over de mooi verlichte Überseeboulevard. Jammer van het slechte weer, anders hadden we ons gewaagd aan een spelletje minigolf midden in de stad.   

Een late lunch gebruiken we in de Speicherstadt Kaffeeröstrei. 

Ook hier was het  volle bak, we moesten aansluiten in een rij voor een plekje. Het was het wachten waard, lekkere koffie en een dik belegde bagel. Na deze late lunch besloten we via een wandeling naar de Landungsbrücken terug te gaan. We waren nog geen tien minuten onderweg of de volgende stortbui overviel ons. Een paraplu had ook weinig geholpen, we zagen er heel wat kapot waaien.

De Landungsbrücken lieten we voor wat deze was en spoedden ons naar het dichtstbijzijnde U-bahn station.