Heen en weer

Wat slaapt het toch heerlijk in een caravan, of komt het doordat we moe waren van de lange dag? René is nog in diepe slaap als ik om 8 uur naar de campingwinkel  loop om de bestelde broodjes te halen. Pas als ik koffie ga maken klinkt er wat leven vanuit de door ons zelf gecreëerde bedstee.

Rond de klok van 10 gaan we naar Travemünde. We zetten de auto op de parkeerplaats Am Fischereihafen. Als we de instructies op de betaalautomaat bekijken, komt er een sjofel geklede man aan die nog een kaartje over heeft voor een paar uur. Ik bedank hem vriendelijk en zeg dat we een dagkaart kopen. En voor 4 euro komt er met een hoop geratel een kaartje uit de automaat rollen, waarmee we tot de volgende ochtend mogen blijven staan. We kijken de man na, die bij elke nieuwe parkeerder zijn kaartje probeert te slijten.

Langs een enorme bouwput, waar in de toekomst appartementen zullen staan, lopen we via leuke straatjes naar de boulevard. Daar nemen we het pontje naar Priwall, een schiereilandje, waar we de viermaster Passat willen bezoeken. Eerst kaartjes kopen bij de automaat. Maar de automaat weigert mijn pinpas, en zelfs met de creditcard komen we niet van ons geld af. Dan staat er opeens een jonge vrouw in mijn nek te hijgen. “ Ik heb nog gratis kaartjes voor je”. Argwanend draai ik me om. Alweer?  Ik sla het aanbod vriendelijk af, en verbeeld ik het me nou dat de vrouw gepikeerd afdruipt? Uiteindelijk lukt het ons met contant geld toch de benodigde betaalbewijzen uit de automaat te krijgen.

Het pontje brengt ons in no-time naar de overkant. Waarom moet ik bij zulke pontjes nou altijd aan het liedje van drs P. denken? We zien grote en kleine zeil- en motorjachten in de jachthaven, saaie appartementen en winkels. Als we bij de Passat aankomen blijkt er nog mondkapjesplicht. En daar hadden we geen rekening mee gehouden. Ik keer mijn tas binnenstebuiten, en dat levert zowaar een mondkapje op. Dat is lastig als je met zijn tweeën bent. De dichtstbijzijnde winkel binnen gegaan, waar we zonder mondkapjes weer naar buiten liepen. “Morgen weer een dag”’, zeggen we tegen elkaar en wandelen verder. Met een ander pontje varen we terug. Inmiddels wijzer geworden gooien we meteen munten in het apparaat, die nog voordat de laatste munt gevallen is, twee vervoerbewijzen print.

Na een heerlijke wandeling, een lunch en inkopen besluiten we terug naar de camping te gaan. De zandsculpturen bewaren we ook voor een andere keer. Terug in de caravan komt de regen tijdelijk met bakken naar beneden. Met een beker thee en wat lekkers erbij is dat helemaal geen straf.