De trollenhoed

De laatste avond op  camping Djupdalen was warm, bij het vuurtje, druk en gezellig. De groep jongeren van scouting Kapelle brachten flink wat leven in de brouwerij. Er gingen marshmallows en popcorn rond, er werd gezongen (door de jongelui) en veel gelachen. 

In de nacht begon het te regenen en dat hield niet op. We zagen ‘s morgens de jongeren in de stromende regen hun tenten afbreken en inpakken. Wij hadden het met ons caravannetje een stuk gemakkelijker. We reden een half uur na onze dorpsgenoten van de camping af, richting  Trollhättan. Het schoot goed op, weinig verkeer en het stopte met regenen. Tegen lunchtijd stopten we onderweg om een ongezonde hap te gaan eten. En wie kwamen we daar tegen? We liepen bij de ingang van de hamburgerketen zo in de armen van de jongelui uit Kapelle. Alsof we ze achtervolgd hadden. 

In de middag kwamen we aan bij Trolhättan en reden de camping op die net buiten de stad ligt. Een vrij grote, drukke camping, en toch gezellig. Je hoort hier wel het verkeer dat over de E45 raast, zonder dat het storend is. Hoewel we de afgelopen weken alleen maar stilte gewend waren. Het wordt ‘s avonds weer donker, voorbij zijn de nachten dat de zon blijft schijnen.

Vandaag hebben we voor de verandering weer eens een boottochtje gemaakt. Het schip van meer dan honderd jaar oud was op zich al leuk om te zien. Het heeft in zijn leven meerdere functies gehad en doet sinds 2005 dienst als toeristenboot op het Trollhättan kanaal. We zijn onder een paar bruggen door gevaren en zelfs de plaatselijke spoorbrug ging voor ons omhoog. Hoogtepunt was de passage door een sluis. Zeker als je dit nog nooit vanaf het water hebt meegemaakt is dat een leuke belevenis. Toen we de sluis door waren begon het schip te keren. Verbaasd keken René en ik elkaar aan. Het zal toch niet? En ja hoor, we gingen door dezelfde sluis weer terug. Tja het blijft natuurlijk wel een toeristisch uitje. 

Na dit zoveelste vaartochtje besloten we via een omweg terug naar de auto te wandelen. Die stond ergens in de stad op een parkeerterrein. ‘s Morgens hadden we de borden parkeergarage gevolgd en kwamen aan bij een donkere overdekte parkeerplek. Duister  waar en hoe er betaald moest worden, en omdat  de locatie net zo duister was, besloten we er weer uit te rijden en verder te zoeken.

De wandeling langs het kanaal was mooi en zo’n 6 kilometer verder waren we terug bij de auto. Te moe om nog te koken maakten we dankbaar gebruik van het restaurant op de camping. Inmiddels tikt de regen er lustig op los, staat het kacheltje te snorren en kijken we terug op een leuke dag.