Alikruiken

Goedenavond beste lezers,

Vanochtend verhuisden we van onze eenzame plek naar een camping  aan de rand van Andenes. We proberen vrij staan en op een camping af te wisselen. Al is het maar om te kunnen douchen. Onze caravan beschikt nou eenmaal niet over een riante badkamer. Een hokje met toilet, wastafel met koud stromend water en bergruimte, daarmee moeten we het doen. En dat gaat voor een of twee nachtjes prima. De camping ligt aan de Noorse zee, we staan wat hoger en hebben mooi uitzicht. De jongeman aan de balie, vertelde dat we zelf een plekje konden zoeken, verder geen uitleg over wat dan ook. Omdat er juist veel vertrekkende gasten waren, vonden we snel een plaatsje waar de caravan meteen redelijk waterpas stond. Het terrein is allesbehalve vlak en tentjes, auto’s en caravans staan kris kras door elkaar heen. Waardoor je privacy nul is. Onze caravan lijkt op een looproute te staan, want er komende veel mensen voorbij die allemaal nieuwsgierig naar binnen gluren. 

Nadat we ons geïnstalleerd hadden zijn we gaan wandelen, langs het water, door de stad, en terug het grootste deel langs het water. Er scheen een waterig zonnetje,  heerlijk weer om te wandelen. René deed op het strand een vondst waarvan hij overtuigd was dat dit een eeuwenoud bord moest zijn. Hij zou sprookjesschrijver moeten worden. 😉 Het strand lag vol met alikruikjes en andere schelpen waarvan ik echt de naam niet weet.  Met wier begroeide stenen en schelpen, en zelfs een flesje waar het wier leek uit te groeien. Voldaan kwamen we terug bij onze caravan 

Een fijne dag, samen een lekkere maaltijd gemaakt en dan komt het moment dat je wilt gaan afwassen. Dat betekent hier aansluiten in de rij wachtenden. Met een inmiddels bomvolle camping en maar een afwasplek, wat doe je dan?, water koken en bij de caravan afwassen. Dat werkt ook.

Als dan alles spic en span in de kastjes staat, wil je ook zelf fris gewassen onder de wol kunnen kruipen. Normaal bekijken we op een camping meteen hoe de voorzieningen zijn, dat hadden we deze keer verzuimd. Eerst ging René met handdoek, zeep en munten naar de herendouche, maar hij was heel snel terug. “Wachtrij,” mompelde hij. “Weet je wat, dan ga ik een poging doen”, dus ik op pad met mijn badtas. Ik trof het, een van de twee badhokjes was vrij. Een hokje zo groot, nee klein, als onze toiletruimte in de caravan. Buiten het hokje de automaat om de munt van 10 Noorse kronen in te laten vallen, waarna je 5 minuten kunt douchen. Waar je je spullen moet laten zal mij altijd een raadsel blijven, zo snel als ik kon deed ik de deur weer dicht. Een mevrouw die net binnen was gekomen keek mij verbaasd aan. “U mag, ik hou het hier voor gezien! Het is mij te vies!” zei ik in mijn beste Engels (dat verstaat tenslotte iedereen). We hebben deze reis al op verschillende campings gestaan, maar hoe oud of vreemd de doucheruimte ook was, wel altijd schoon. Ik zal jullie de details besparen, in elk geval hebben we in de caravan water opgewarmd en in ons kleine maar schone hokje “gedoucht.”