Regen

Dinsdagavond konden we genieten van een prachtige middernachtzon.

Ergens na middernacht vonden we het bedtijd. Daardoor waren we pas laat wakker en vertrokken we halverwege de ochtend richting Zweden. De route was overweldigend, zo mooi. De navigatie dacht dat we het vast leuk zouden vinden om te varen, want voordat we het wisten stonden we bij een ferry. Alleen was dat deze keer nou net niet de bedoeling. Gelukkig waren we maar een klein stukje verkeerd gereden. De hele route was als een soort achtbaan, omhoog, omlaag, bocht naar links, bocht naar rechts. Vermoeid vonden we tegen het eind van de middag een heel bijzondere plek voor de nacht. Vlak voor de grens naar Zweden, in de wintermaanden kennelijk een populair skigebied, getuige de skiliften. In de verte een spoorweg, die de steden Narvik - Luleå met elkaar verbindt, ook wel de ertsspoorlijn genoemd. Er wordt namelijk meer ijzererts vervoerd dan personen.

Vanochtend verlieten we deze mooie plek, op weg naar het 35 kilometer verderop gelegen natuurreservaat Abisko, om daar te gaan wandelen. Helaas begon het al snel te regenen en niet zo’n beetje ook. De vooruitzichten vertelden ons dat het nog niet de laatste druppels zouden zijn. Na een kijkje in het bezoekerscentrum en de verschillende weerapps te hebben geraadpleegd besloten we verder te rijden. De route werd eentonig, bomen, bomen en nog meer bomen. Vlak voor Jokkmokk vonden we een parkeerplaats aan een meer, waar we nog ruimte voor ons span vonden. Geen douche, maar water genoeg!  Achter ons de spoorlijn van de Inlandsbanan (Railaway 2019).