Een broekje in de branding

Sinds we in Cuxhaven-Duhnen zijn hebben we warm zomerweer. Fietsen, naar het strand, zwemmen in zee. Hoewel dat laatste hier niet meevalt. Je kunt hier alleen zwemmen als het hoog water is, een paar uur per dag, en dan nog moet je een flink eind het water inlopen wil je een beetje kunnen zwemmen. Het koelt in elk geval lekker af, volgens René, ik kom niet verder dan mijn enkels het water in. Ik zit te genieten in mijn “Strandkörb”.

Vanochtend was het minder strandweer, en togen we naar het plaatselijke zwembad, met alles erop en eraan, inclusief sauna. Vlak voor de vakantie had ik nog een tankini gekocht, het alternatief voor een bikini. Een bikinibroekje met een top erboven. Hartstikke leuk, dacht ik nog. We waren goed en wel in het, overigens zoute water, toen de “ Wellen” werden aangekondigd. Een heus golfslagbad, hoe leuk was dat. Tot de eerste golf eraan kwam en mijn bikinibroekje van de plek deed verdwijnen waar het hoorde te zitten. In paniek probeerde ik het stukje textiel op zijn daarvoor bestemde plek terug te sjorren. Probeer dat maar eens terwijl de hoge golven in rap tempo door het bad razen. Ik verloor mijn evenwicht en ging kopje onder in de volgende golf. Proestend en strompelend bereikte ik de kant, het stukje textiel weer enigszins onder controle. De raad van René om een paar bretels aan het broekje te maken heb ik afgeslagen en de rest van de dag het golfslagbad gelaten voor wat het was. In het buitenbad, ook met zout water, kon je heerlijk drijven en je laten meevoeren met de stroming. En terwijl René genoot van de sauna, deed ik dat in een relaxstoel met een boek en zicht op het wad. En zwemmen? Dat doe ik voortaan alleen nog met een deugdelijk badpak!