De Eland

De dagen vliegen voorbij. De camping is gezellig, Ekshärad een leuk dorp, de omgeving mooi. We hebben spontaan een nachtje bij geboekt.

Camping Djupdalen wordt gerund door Nederlanders echtpaar  en er zijn op dit moment voornamelijkgasten uit Nederland. Dat is een verademing na de zeer stugge Noren en iets minder stugge Zweden die we tot nu toe zijn tegen gekomen. Er is weer een praatje, er wordt weer gedag gezegd. Elke avond wordt er een vuurtje gemaakt, waarbij de meeste gasten wel even bij komen zitten.  Ook wij zijn er elke avond geweest, waardoor het meestal later wordt dan normaal en mijn verhaaltje er bij in schiet.

We hebben heerlijk gewandeld bij de Brattfallet, een kleine waterval. Onderweg kwamen we een jong gezin tegen met wie een spontaan gesprek ontstond, midden op een bospad hebben we wel een kwartier gezellig staan kletsen. Leuk zulke ontmoetingen.

Het weer werkt goed mee, we hebben nog niet zo vaak buiten gezeten als hier. Wel wordt het ‘s avonds gewoon weer donker. Dat is flink wennen na alle lichte nachten.

Zaterdag hebben we het Moose park bezocht. Wij dachten dat er in een elanden park heel veel elanden zouden zijn , maar in dit park slecht 4. In eerste instantie vonden we dat teleurstellend. Wij hadden een kudde verwacht, net als bij de rendieren. Maar dat kan dus helemaal niet, een eland is een  solitair dier, die zul je dus nooit in grote groepen aantreffen. We kregen in het Engels uitleg over de eland en zijn leefwijze, tips hoe we elanden kunnen spotten in het wild en daarna liepen we naar de vier elanden. Een ervan, zijn naam ben ik vergeten, mocht absoluut niet aangeraakt worden, de rest konden we naar hartelust “knuffelen”. Wat een geweldige dieren. We kregen takken om ze te voeren, toen merkte ik de enorme kracht van het dier. Zij  probeerde met alle macht de tak uit mijn hand te trekken, en trok mij daarbij gewoon mee. Toch was ze zo lief dat ze zich ook liet aaien. Ik was op slag verliefd.  Onbegrijpelijk dat er mensen zijn die elanden lelijke beesten vinden. Toegegeven, ze hebben een aparte bouw, maar lelijk zijn ze zeker niet.

Terug op de camping liep ik langs de keuken waar een groep jongeren bezig was met een gigantische berg afwas. Maar wat zag ik daar op het t-shit van een van hen? Ik knipperde met mijn ogen, zag ik het goed? “Hè, wat zie ik, plaatsgenoten, scouting Kapelle?” En ja hoor, een groepje van scouting Kapelle was op de camping neergestreken. Verhalen over en weer, en genieten van hun verhalen en avonturen. Morgen gaan we allemaal weer richting Kapelle. Alleen mogen wij er wat langer over doen dan zij.

Vanmiddag zijn we blauwe bessen / bosbessen gaan plukken. Tijdens het plukken stuitte René op een hoop keutels, en die waren gelukkig niet van een beer maar van een eland. En verderop nog een bergje keutels. Van de eland zelf echter geen spoor.  

Behalve bessen heb ik ook nog zaden van Lupine geplukt , die gaan mee naar Kapelle, in de hoop dat er volgend jaar Zweedse Lupine in onze tuin groeit.