Stroomstoring

Vanochtend reden we al om 9 uur van de camping af. Op weg naar Tromsø, met twee geplande tussenstops. De zon scheen en de route was geweldig. We kropen door een stuk of 6 tunnels, ik ben de tel kwijt geraakt, waarvan de langste ruim 3 kilometer. Voor de meeste tunnels stond een waarschuwingsbord: “let op, rendieren in de tunnel”.  Rendieren in een tunnel? Maar inderdaad troffen we bij een van de tunnels een eenzaam rendier, die we pas laat zagen. Hij viel met zijn vacht niet op tegen de tunnelwand. In een andere tunnels stond kort na de ingang een groepje van een stuk of 5 rendieren. Waarom ze zich zo gevaarlijk in een tunnel ophouden is ons een raadsel. Misschien schuilen ze daar tegen de felle zon?

We hadden op internet een camping op de route gevonden en in de navigatie gezet.  Vijf kilometer voordat we er volgens de navigatie zouden zijn, stond er een bord langs de weg met verwijzing naar de camping. Navigatie de weg kwijt? Via een onverharde weg reden we er naar toe en troffen aan het eind van het weggetje inderdaad een camping. Maar het enige dat overeen kwam met de foto’s van internet was de naam van de camping. Teleurgesteld keerden we en reden terug naar de doorgaande weg. Een paar kilometer verder zagen we een prachtige parkeerplaats aan een haventje. Er stonden een paar campers en er was nog ruim plek om ons span te stallen. Met direct zicht op het fjord, staan we eerste rang. We maakten een wandeling door Burfjord, zaten aan het water en genoten van het niks doen.

Dat niks doen veranderde toen ik mijn inmiddels lege telefoon wilde opladen. René heeft twee spotjes met usb oplader ingebouwd. Heel gemakkelijk, stekker erin, je telefoon zegt een keer “bliep” en het laden begint. Dat het bliepje uitbleef had ik niet meteen in de gaten, wel dat er zich plots een onaangename stank door de caravan verspreidde. Toen merkte ik dat mijn telefoon niet oplaadde. Daarmee was de oorzaak van de stank gevonden. René toverde zijn gereedschap tevoorschijn en demonteerde het lampje, waar zich de boosdoener bevond. Hij gaat dan een heel technisch verhaal ophangen, maar ik zeg gewoon: “er was een weerstandje doorgebrand.” En dat vind ik al technisch genoeg.