Resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor het heden….

Dinsdag de 21e juni reden we om kwart voor acht het terrein van Finnlines op, aansluiten in de rij voor het loket van de check in. Een paar lanen verderop was de check in van TT line. Zo te zien volledig geautomatiseerd. Vertwijfelde, hulpeloze dames en heren bekeken het blauwe wonder der techniek. Drukten op knopjes, zwaaiden met papieren, zonder resultaat. Met zijn allen in de achteruit en een laan opschuiven, waar een andere blauwe kast het blijkbaar wel deed. Mondjesmaat verdwenen campers, auto’s met of zonder caravan onder de op en neer klappende slagboom, om even later in de buik van de wachtende veerboot te verdwijnen. 

Voor ons begon het wachten, het heeeel lange wachten.  Na ontvangst van de pasjes, een sticker voor de gasflessenopslag, konden we in de volgende rij aansluiten. Vertrektijd zou tien uur zijn. We verwachtten om negen uur aan boord te gaan. Het werd negen uur, half tien, tien uur, half elf. Het schip van de TT line was allang vertrokken, waar we met enigszins jaloerse blikken naar hadden gekeken.  Om de tijd te doden waren we een spelletje boter kaas en eieren gaan doen. Net toen we ons begonnen af te vragen of we vandaag nog zouden vertrekken kwam er beweging in de auto’s voor ons. Even later kon René ons span tussen de vrachtwagens en containers manoeuvreren.

Een eerdere reis met Finnlines was ons bijzonder goed bevallen, en het eten was toen erg lekker! Daarom hadden we voor deze overtocht ook een maaltijd pakket bij geboekt.  Maar ja, tegen elf uur aan boord, spullen in de hut leggen, dan is het zo elf uur. Toen bleek het restaurant reeds gesloten en pas om kwart voor zes weer open voor het diner. Daar ging ons ontbijt, dat inmiddels een lunch zou zijn geworden. Niets geregeld voor de laatkomers, wat niet eens onze schuld was. De overtocht was verder prima, mooi weer, veel buiten gezeten, een paar uur geslapen en fris gedoucht naar het diner. Helaas, resultaten uit het verleden…..