Hamningberg

Vanochtend wederom wakker geworden in een kleine wereld. Het was zo mogelijk nog mistiger dan gisteren.  Opruimen, caravan weer aan de auto, lozen en water tanken. Daarna douchen bij het toeristenbureau van Vardø. Tegen een kleine vergoeding kun je daar gebruik maken van een zeer propere douche. En dan eindelijk op weg naar Hamningberg. Even hadden we nog de stille hoop dat er aan de andere kant van de Vardø tunnel wat beter zicht zou zijn, maar helaas. Het zicht was goed genoeg om te rijden, maar van het uitzicht genieten was er niet bij. Over een smalle weg ging het 43 kilometer in een laag tempo naar Hamningberg. Deze weg is alleen in de zomermaanden open. Bij de eerste sneeuwval wordt de weg gesloten. Er is in het oude vissersdorp geen permanente bewoning meer. We deden ruim een uur over de afstand. En daar zagen we dan eindelijk het plaatsnaambord “Hamningberg”. 

Dik aangekleed gingen we Hamningberg verkennen. Nog steeds mistig, winderig en koud. In Hamningberg zijn in de zomermaanden twee eetgelegenheden, waarvan een alle dagen van de week geopend. Dat vonden wij een prima plek om een beetje op te drogen en warm te worden. Dat lukte heel goed met thee, een lekkere wafel en een knusse entourage.

Na te zijn opgewarmd liepen we naar het strand, René de zee verkennend. Want hij had zich voorgenomen om in de Bartenszzee te gaan zwemmen. Of dat gezien de weersomstandigheden een heel goed idee is betwijfel ik. We gaan het zien, vandaag in elk geval niet meer. De wind giert om de caravan, van de middernachtzon merken we niks, het is door de mist die steeds dikker wordt gewoon schemerig geworden. Vlakbij de caravan loopt een kudde rendieren, en af en toe loopt er een nieuwsgierig langs de caravan. Ondanks het minder mooie weer, is dit volop genieten .