Willem Barentsz

Toen we vannacht wakker werden en naar buiten keken, zagen we tot onze verrassing dat de mist verdreven was door de zon. Het was drie uur, om nu al te gaan wandelen? We gokten het er maar op dat de zon ons niet in de steek zou laten en kropen weer onder ons wollen dekbed, want koud was het!

Om zeven uur zaten we aan het ontbijt en scheen de zon nog steeds, het warmde lekker op. Mooi weer voor de wandeling die ons naar een verderop gelegen strand moest brengen. Stevige, hoge wandelschoenen bleken geen overbodige luxe. Het pad bestond grotendeels uit keien en uit de kluiten gewassen kiezelstenen. Langs de vloedlijn lag wrakhout. Meteen sloeg de fantasie op hol bij René: “Misschien is dit oude hout wel van het schip van Willem Barentsz.” Ik dacht er het mijne van en liet hem in de waan. Het laatste deel naar het strand liep René alleen, ik zette mij op een rotsblok. Heerlijk in de zon, gadegeslagen door een paar rendieren. In de lucht zag ik een koppel zeearenden, en genoot ik van de stilte.

Op de terugweg vond ik het skelet van een zee-egel. In Vardø hadden we gezien dat meeuwen dit een heerlijk hapje vinden. 

Na de lunch wilde René de naastgelegen berg op wandelen, en zorgde ik voor een opgeruimde caravan. Daarna zou ik hem tegemoet lopen. Nou ben ik absoluut geen klimmer, en het pad werd voor mij te zwaar, nog voordat ik halverwege was. Ronde kiezels, redelijk steil, dus beter terug naar de caravan. Ik draaide me om voor de terugweg en zag mijn pad versperd door een paar rendieren. Op een paar meter voor mij stond er een met een prachtig groot gewei. Al snel kreeg het dier gezelschap en binnen no-time blokkeerde een hele kudde mijn weg terug naar beneden. Daar stond ik met mijn goede idee. Naar boven ging mij niet lukken en de enige weg naar beneden was mezelf door een kudde rendieren worstelen. Dat zag ik ook niet meteen gebeuren. Er zat nog maar een ding op, wachten op redding. Gelukkig, daar hoorde ik voetstappen en zag ik René aankomen. Toen hij het tafereel gadesloeg barstte hij in lachen uit. En de rendieren? Die kozen op dat moment het hazenpad.