Sail Aalborg

Wat een gezellige dag had moeten worden begon chaotisch en bijzonder vervelend. Tijdens het douchen kwam de douchestang met een enorm kabaal naar beneden.  Eeeeh, wat krijgen we nou? Ik had het ding amper aangeraakt. Ik zag nergens een afgebroken deel liggen, waaruit ik concludeerde dat het er al eerder was afgevallen en op goed geluk was terug gezet. Nou mooi, dat had ik weer. Na het douchen ging ik naar het kantoortje om de “schade” te melden. Ik zag niemand, keek nog even rond en besloot mijn badspullen naar de caravan te brengen en daarna op zoek te gaan naar de beheerders.

Die moeite werd mij bespaard. Even later hoorde ik de campingeigenaar in het laantje tegenover ons luid en onvriendelijk aan de gasten daar vragen of ze gebruik hadden gemaakt van de grote douche. Nietsvermoedend liep ik naar hem toe en meldde dat het bij mij was gebeurd waar de stang naar beneden was gevallen. Wat ik toen over mij heen kreeg zal ik jullie besparen, in elk geval stond ik te trillen op mijn benen. René had het gehoord en kwam er meteen bij. De man ging tegen René net zo hard tekeer, en vertelde zelfs dat hij elke keer als er ook maar iets stuk was, meteen alle campinggasten afging om de “dader” op te sporen. Toen René liet weten vandaag nog te vertrekken riep de man, waar andere gasten bij waren; “ Prima, donder maar op!” 

Wat doe je dan? Heel snel inpakken en wegwezen. René parkeerde ons span aan de kant van de weg, buiten het terrein en ging de twee dagen dat we er gestaan hadden betalen. Binnen kreeg hij duizend excuses van de man en hij wilde naar mij toe om zich ook bij mij te verontschuldigen. “Nee, doe dat maar niet, mijn vrouw is teveel van streek”, zei René en vertrok. Opgelucht reden we weg. Weg van een camping op een weliswaar mooi terrein, maar met een  sfeer die we niet konden thuisbrengen. De enigen die we daar zagen en hoorden lachen waren de kinderen. 

Aan de overkant van het water hadden we in de verte een camping gezien, we besloten de gok te wagen en reden er naar toe. Daarvoor moesten we het water oversteken, met jawel, een pont. Nog geen half uur later werden we welkom geheten door een lachende  Deen, die een mooie plek voor ons had.  

Nu staan we op een gezellige camping, omgeven door Denen, met veelal vaste plaatsen. We werden in ons laantje welkom geheten, er kwamen mensen helpen om de caravan op zijn plek te zetten, de buurvrouw kwam met informatie over een natuurgebied in de buurt. Wat voelden we ons welkom! 

Omdat Aalborg ons goed bevallen was, reden we er weer naar toe. We lunchten bij café Peace, wandelden door de stad, beklommen het balkon van het muziektheater en genoten van de drukte, de muziek en de gezelligheid. Bier werd geschonken in een tweelitermaat, zodat je zelf je glas kon bijvullen. Wat ons direct opviel: nog geen papiertje, geen kapot getrapte bekers op straat, alles was even proper. Zelfs de toiletwagens zagen eruit alsof ze na iedereen bezoeker werden schoongemaakt. Ik denk dat we daar in Nederland een voorbeeld aan kunnen nemen.

We horen nu heel in de verte  muziek van de Sail feesten en als het meezit kunnen we om 23.15 vanaf de camping het vuurwerk zien. We genieten weer!