Wegwezen!

Is het al vrijdag? De dagen vliegen voorbij. Na een bescheiden ontbijt reden we zonder caravan naar Avesta, op zoek naar een apotheek voor een antimuggen middel. Inmiddels sieren een aantal ruim bemeten rode plekken mijn armen en benen.  De navigatie stuurde ons naar een apotheek even voorbij het ziekenhuis. Maar wat ik al vermoedde, die hoorde bij het ziekenhuis en was gesloten. Vandaag, de 24e juni is in Zweden een feestdag, wat op de weg goed te merken was, lekker rustig. Gelukkig was er nog wel een ICA open, en daar vonden we waar we naar op zoek waren. Helaas nog geen middeltje tegen de jeuk, dan maar proberen er van af te blijven.

Terug met onze inkopen de boel ingepakt, caravan rijklaar en op naar de koffie. Het liefst had ik van alle taartjes een stukje genomen. Het zag er allemaal zo lekker uit. Met moeite hebben we ons weten te beheersen en ieder een stukje uitgekozen en er van genoten. Na nog een krabbeltje in het gastenboek te hebben geschreven, zijn we vertrokken. 

René had een mooie route gekozen, maar hoe mooi deze ook was, het werd op den duur eentonig. Rond de klok van twee uur vonden we het tijd om een plek voor de nacht te gaan zoeken. Liefst hadden we vrij “wild” gaan staan, alleen lukte dat ook deze keer niet. Op zoek naar campings op de route kwamen we uit bij Alfta, waar een camping zou moeten zijn. Snel gevonden, er op gereden, en bijna met dezelfde vaart weer er af. Een paar schooljongens namen de honneurs waar tot de receptie weer open ging en ze wisten niet of er een plekje vrij was (vreemd want er waren meer lege dan bezette plekken). De camping zag er uit als het verlengde van het naastgelegen sportcomplex, ik kreeg er een onplezierig gevoel bij. En dat zou 280 SEK moeten kosten? Wegwezen hier! Ongeveer 10 kilometer verder vonden we camping Bollnäs aan het Vevlingerstrand. Tegen onze verwachting in was er nog plek en zo tik ik dit verhaaltje in de schaduw bij onze caravan, terwijl naast mij iemand in diepe slaap ligt. 😴